Ursul de Geer speelt theater op Beraadsdag
Geschreven door Jonge Remonstranten
Acteur, regisseur en theatermaker Ursul de Geer zet de toon op de Beraadsdag 2017. Deze wordt op 11 maart in Delft gehouden. In de ochtend speelt hij stukken uit zijn theatervoorstelling ‘Nachttrein naar Lissabon’, de gelauwerde roman van Pascal Mercier. ‘In bepaalde fasen van je leven zijn er boeken die als een bijbel voor je zijn’, zeg hij. ‘Ze vormen een richtlijn voor je leven, de ideeën eruit komen overeen met wat je denkt of wat je vindt. De Nachttrein was zo’n boek dat me op een andere manier liet kijken naar mezelf. Ik heb er een literaire solovoorstelling van gemaakt. Daarin lees ik veel teksten van Mercier, maar verweef die met mijn eigen ervaringen. Juist daardoor wordt mijn bewondering voor het boek tastbaar en geloofwaardig’.
‘Nachttrein naar Lissabon’ gaat over de leraar Gregorius die zijn geordende leven achter zich laat en nog diezelfde nacht met de trein van Bern naar Lissabon vertrekt. De aanleiding voor deze drastische stap is een boek dat hij bij toeval in handen heeft gekregen. Het is van Amadeu de Prado, een Portugese arts die zo indringend schrijft over de diepste ervaringen in het leven van de mens, dat Gregorius er niet meer van loskomt. In Lissabon gaat hij op zoek naar sporen van Prado en komt hij in contact met mensen wier leven vervlochten is geweest met dat van deze raadselachtige man. In Nachttrein naar Lissabon leidt Pascal Mercier zijn hoofdpersoon en de lezer naar de fundamentele vragen van het menselijk bestaan. Kunnen wij zelf de loop van ons leven bepalen, en wat zou er gebeuren als we het mochten overdoen? Wat is innerlijke vrijheid? Wat betekent het een ander mens werkelijk te kennen? En is het eigenlijk wel mogelijk onszelf te kennen?
‘Nu ik ouder wordt ben ik heel erg bezig met de vraag wat in mij zit ingebakken door mijn opvoeding bijvoorbeeld’, zeg Ursul, ’Dan raak je aan begrippen als eenzaamheid, liefde, ergernis. Daar gaat mijn voorstelling ook over. Ik wil altijd reflecteren op mezelf en de wereld, waarheden als een koe steeds bevragen. Op die manier probeer ik autonoom te leven. Religie is in mijn leven niet altijd present geweest, maar ik heb het nooit afgezworen. Mijn religieuze bewustzijn is een ervaring, een gevoeligheid voor wat niet in het dagelijkse leven past. Op toneel probeer ik die ervaring zichtbaar te maken. Kunst maakt stil en laat je nadenken over emoties als diep verdriet en grote blijdschap.’
Michel Peters
