Jongerendienst in Utrecht

In januari zagen we elkaar in Utrecht, in de Geertekerk. Net als ruim een jaar eerder, tijdens het kerstdiner, waren er flink wat jongeren aanwezig. Altijd weer leuk als je merkt dat wij niet de enige remonstrantse jongeren zijn.

Geven en krijgen

Japke had een mooie dienst voorbereid. Pieter las de gelijkenis van de schuldenaars (Matth. 18: 23-34) voor, over een koning die zijn dienaar een grote schuld kwijt scheldt, en diezelfde dienaar die een schuld van een collega opeist. De uitleg lijkt makkelijk: dat is niet eerlijk ! Behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden. Als iemand een royaal gebaar maakt, wees dan net zo royaal bij mensen die jou iets schuldig zijn. Maar is het wel zo makkelijk?

In hoeverre zijn we zelf in staat elkaar iets te schenken zonder iets terug te (willen) ontvangen? Moet het altijd in evenwicht zijn, of is het zaliger te geven dan te ontvangen (Handelingen 20: 35)?

Wandelen en lunch

Na een kopje koffie wandelden we door Utrecht met een aantal leden van de Geertekerk. We hebben heel wat verborgen hofjes gezien! Een aantal leden van de Geertekerk gaat regelmatig wandelen na de kerkdienst. Soms een klein rondje door de stad, maar ook regelmatig een langere wandeling. Wij hielden het kort en gingen daarna met elkaar lunchen. Tijdens de lunch en wandeling hebben we heerlijk kunnen bijpraten.

De mandarijn

Saskia vertelde tijdens de dienst over mandarijnen.

Dagelijks fietst mijn vader na zijn werk naar mijn huis om een krant en een mandarijn in de brievenbus te doen. Mijn moeder stuurt mij dan een what’s appbericht om mij daarvan op de hoogte te stellen en zo af en toe vraagt ze mij om mijn vader een bedankmail te sturen. Het lijkt een duidelijke deal, zes keer per week een krant en een mandarijn in ruil voor een bedankmailtje.

Maar zo is het natuurlijk niet. Wanneer je een laagje dieper gaat kun je zeggen dat mijn ouders zich nog altijd bezighouden met mijn geestelijke en lichamelijk gezondheid. Als dank voor hun zorg krijgen ze een beetje aandacht van mij.

Het is de verhouding waarin veel ouders en kinderen zich bevinden. Ouders geven en geven en de kinderen ontvangen. Als kleine tegenprestatie houden de kinderen contact. Rond Kerst stond hier nog een artikel over in de krant: ouders blijven steeds langer voor hun kinderen zorgen. En die voelen zich op hun beurt moreel verplicht om bijvoorbeeld de feestdagen met hun ouders door te brengen.

Voor mij geldt dat ook wel een klein beetje. Het lijkt mij dat het onmogelijk is om als kind ooit terug te geven wat je van de ouders hebt ontvangen. Vooral het immateriële deel. Totdat ik mijn ouders fruithapjes moet voeren zal ik dus oranje fruit in mijn brievenbus blijven ontvangen, want ik houd niet zo van mandarijnen.

Grenzeloos gastvrijheid

Marjolein werd tijdens haar reis door India gastvrij ontvangen.