Stilte in het Lioba Klooster

Aan het einde van een drukke dag en autorit met files, rijd ik gestrest eerst de oprit van het Lioba klooster voorbij. Na een kleine omweg lukt het bij poging twee om via het hobbelige bospaadje mijn weg naar het klooster te vinden. De omgeving wordt meteen stil. Hoewel het kloostercomplex er geruisloos bij ligt, is het in het gastenverblijf een drukte van belang. Met een groep van 22 mensen, waarvan een aantal van over de grens, gaan we het dit weekend hebben over ‘De kracht van stilte’.

Net als ik is iedereen die eerste avond nog niet klaar voor de stilte. Eerst moeten we de week van ons afschudden, kennismaken en bijkletsen. Op de vroege zaterdagochtend moeten we er toch aan geloven. In de kapel doen we mee in de dienst waarin we 10 minuten stil moeten zijn. Het voelt nog wat ongemakkelijk en lijkt eindeloos te duren. Bij mij rijst de vraag waarom ik hier eigenlijk zit. Word ik hier nu rustig van?

Na het ontbijt neemt Jan ons mee in een meditatie uit het boek ‘Stilte’ van Vietnamese boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh. Het wordt duidelijk waarom de stilte in de dienst voor mij zo lastig was. Mijn hoofd was helemaal niet stil. Gedachten die van hot naar her vlogen en de dag van gisteren die ik nog aan het verwerken was. Pas in het loop van de dag begon ik de kracht van stilte te voelen. Het was alsof ik mijn hoofd had leeg geveegd en toen pas de vogels om mij heen kon horen. De avonddienst was daarom een totaal andere belevenis dan de ochtenddienst. De 10 minuten stilte waren ineens fijn in plaats van ongemakkelijk.

’s Avonds zijn we in gesprek gegaan met broeder Mark. Hij vertelde over hoe zwijgzaamheid onderdeel is van de regel van Benedictus en hoe hij de stilte vindt en ervaart in zijn leven in het Lioba klooster. Soms is het juist te vinden in de herrie de rust en in de stilte lawaai. Het bewust worden van gedachten en die de ruimte geven is nodig om stilte en rust te kunnen vinden. De broeders en zusters van het Lioba klooster vinden dit in het kloosterleven, dat voor hen niet alleen uit diensten en rituelen uitvoeren maar ook de beoefening van de kunsten. Of het nu een muziekinstrument bespelen is of het maken van een sculptuur of vaas. Het is een leefwijze die duidelijk een ander perspectief biedt op dingen.

Het was bijzonder dit voor een weekendje te mogen ervaren. Wel is dat veel te kort om echt de kracht van de stilte te ervaren, want maandag ging mijn leven weer op volle snelheid door. De uitdaging is nu om voor mezelf ruimte te maken voor de stilte, maar ik denk dat ik dan nog wel wat vaker mij in het kloosterleven moet meedraaien voor ik dat onder de knie heb. Dus op naar het volgende kloosterweekend!

Geschreven door Antoinette na het Kloosterweekend 2021