Verbonden zijn

Anne Lijzen

“Als je een bedelaar zou zijn, wat zou je dan op je bedelbriefje zetten?”

Deze vraag kwam uit een dagboek en was bedoeld om dieper naar jezelf te kijken. Als antwoord noteerde ik direct een opsomming van enkele basisbehoeften, maar ik schreef er ook bij: “sociaal contact, omdat praatjes maken van levensbelang is.” 

Het was een vraag die mij bij bleef, omdat het je doet nadenken over de belangrijkste zaken in het leven. Ook door persoonlijke – deels ongewilde – ervaringen is mijn bewustwording van een zeer essentiële levensbehoefte afgelopen jaar alleen maar toegenomen: “Wat heb je echt nodig als je niks hebt?”,  “Wat doet er echt toe in het leven?”

Als we echt even stilstaan bij die vragen en die behoeften, is dat dan niet de verbinding met de mensen om ons heen? Is dat sociale contact niet minstens zo belangrijk als die bekendere basisbehoeften (eten, slapen, drinken, hygiëne, onderdak)? 

Wat is verbinding?

Verbinding, een breed begrip… Wat is het nu eigenlijk? 

Voor mij betekent het een connectie aangaan met de ander, een onzichtbare draad leggen tussen jezelf en de ander. Verbinding is je samen voelen en niet alleen zijn. 

Maar hoe maak je die verbinding dan, waarom is het zo belangrijk voor ons welzijn en wat levert het gevoel van verbonden zijn ons op?

Hoe ga jij de verbinding aan?

In ervaringen van verschillende Arminianen werd nieuw contact gelegd waardoor er een (misschien wel tijdelijke) verbinding ontstond. De verhalen lieten mij zien wat ervoor nodig kan zijn om in verbinding met elkaar te komen. Wat vraagt het van jou en de ander? Denk bijvoorbeeld aan moed, openheid, interesse, vertrouwen en respect.

Zo nam twee keer een nog onbekend persoon het initiatief. Daar is die moed en openheid al aanwezig. Want er is een zekere moed nodig om naar de ander toe te durven stappen, hem of haar aan te spreken. Niet wetende hoe iemand zal reageren. Door dat contact op te zoeken stelt de initiatiefnemer zich al open, ook voor eventueel andere meningen, een nieuwe kijk op de wereld. Niet wetende hoe die ander in het leven staat. 

Vervolgens is de vraag of de ander zich ook kan en zal openstellen? Heeft de ander de moed om het contact aan te gaan, staat hij of zij open voor een gesprek? Misschien vroeg het bij een van mijn vrienden net iets meer om zich open te stellen en het gesprek aan te gaan. Ze gaf zelf al aan dat het verleden van de man haar misschien voorzichtiger maakte of dat ze zich minder durfde uit te spreken door gebrek aan kennis over de Islam. Wat overigens ook getuigt van respect naar de ander, omdat ze de man niet wilde kwetsen met eventuele verkeerde uitspraken.

Dat respect zien we net als vertrouwen en interesse – weliswaar op verschillende manieren – terug in beide verhalen. 

Bij de andere Arminiaan ontstaat dat nieuwe contact door interesse in de ander: is hij inderdaad net als ik meer verlegen en kunnen we daar samen misschien aan werken? Om daarna zulke diepe en persoonlijke gesprekken te voeren zal er een zeker vertrouwen in elkaar aanwezig zijn, vertrouwen dat met respect naar de ander wordt geluisterd en respectvol met elkaar wordt omgegaan. 

Bij beide verhalen waren respect en vertrouwen aanwezig. Verschillende visies kwamen ter sprake, voortkomend uit een gezamenlijke interesse voor boeken. Een spontaan gesprek van twee uur over diverse onderwerpen. Respect en vertrouwen zijn nodig om met een onbekende zo lang te kunnen en willen praten. Hoewel iemand zich niet direct verbonden hoeft te voelen, ben ik er wel zeker van dat een tijdelijke verbinding aanwezig was wanneer ze samen in gesprek waren. Zo kijkt ze terug op een bijzondere en waardevolle ontmoeting, een tijdelijke verbinding die stof tot nadenken bracht…

Waarom is verbonden zijn zo belangrijk?

Eigenlijk geeft de gelezen Bijbeltekst uit Prediker ons daar al het antwoord op: Twee mensen kunnen door samenwerking meer bereiken dan een. … In een koude nacht kunnen twee mensen onder één deken elkaar verwarmen, maar hoe zou iemand in zijn eentje warm moeten worden? Iemand die alleen staat, kan worden aangevallen en verslagen…

Ofwel: Samen sta je sterker. Denk maar aan de prehistorie: vanuit evolutionair perspectief is de kans op overleven vele malen groter als je in een groep was dan in je eentje. Maar het verbonden zijn met elkaar betekent meer dan alleen een grotere overlevingskans. Zo toont wetenschappelijk onderzoek aan hoe belangrijk sociale relaties zijn voor onze fysieke en mentale gezondheid: 

1. Samenzijn geeft een gevoel van veiligheid, waardoor je brein en zenuwstelsel kalmeren. Dit maakt je flexibeler en weerbaarder als persoon. 
2. Samenzijn maakt allerlei stofjes vrij in het lichaam, bevorderend voor je geluksgevoel en het ervaren van positieve emoties. Hierdoor vermindert onder andere je stressniveau. 

Oké, verbinding is dus goed voor ons lichaam en ons welzijn. Maar is het niet waardevol om er persoonlijker naar te kijken, wat betekent verbinding voor jou als individu? Wat geeft u het gevoel van verbondenheid in uw leven? 

Wat brengt verbinding mij?

Plezier en vreugde: de mens is een sociaal wezen, we kunnen niet zonder de ander. Verbonden zijn met de ander maakt dat we vreugdevolle momenten met elkaar kunnen delen. Gedeelde blijdschap verhoogt het plezierige gevoel en laat ons meer vreugde ervaren. 

Steun, hoop en licht

In het Prediker 4: 7-12 lezen we waarom een naaste van levensbelang kan zijn als het niet goed gaat. Als er een valt, helpt de ander hem overeind … Twee mensen kunnen elkaar te hulp komen en zo de overwinning behalen, drie is zelfs nog beter, want een koord dat uit drie strengen is gevlochten is niet gemakkelijk te breken.

Verbondenheid met naasten geeft mij steun in moeilijke tijden. Hoe belangrijk en waardevol dit is, ben ik in het afgelopen jaar gaan beseffen. Die steun door verbinding met anderen kan zoveel verschil maken, hoop en licht geven als je het even niet alleen kan. Dit hoeft zeker niet om grootse gebeurtenissen te gaan, ook op kleine momenten is die steun nodig en voor iedereen kan dat moment verschillen. Als je het even niet alleen kan, dan is er die ander om jouw hand te pakken en je te begeleiden. Samen voel je je sterker en ben je dan toch in staat om die overwinning te behalen?

Dankbaarheid en geluk

Dankbaar voor de mensen om mij heen, de mensen met wie ik verbonden ben (geraakt). Dankbaar voor hun kracht als het tegenzit. Dankbaar voor hun liefde en zorgzaamheid. Het samenzijn met naasten laat mij het geluk van het leven ervaren. Geluk dat ik die mensen om mij heen heb. Geluk dat ik met hen de schoonheid van het leven kan ontdekken en delen. 

Verbonden zijn

Misschien zijn er ondertussen bij jezelf wel gedachten ontstaan over wat verbinding voor jou betekent, hoe jij misschien wel meer verbinding wil opzoeken of wat het met je doet? 

Verbonden zijn met elkaar: het kan ons veel geven. Geeft het geen goed en veilig gevoel te weten dat, wat er ook gaande is, je mensen hebt om op terug te kunnen vallen? Tegelijkertijd, geeft het niet voldoening om er voor een ander te kunnen zijn? Want hoe mooi is het als jij ook de hand van de ander kan pakken en kan zeggen: Leun op mij.