Vrijheid gunnen
Geschreven door Jonge Remonstranten
Pleidooi voor vrijheid is het remonstrantse jaarthema, want we staan voor de vrijheid van geloven. De campagneposters lieten gezichten zien met een tekst over “mijn god”. We zullen elkaar niet de maat nemen in het geloof, we kennen geen dogma’s en als iemand belijdenis wil doen, mag dat in eigen woorden. Mijn god is niet perse ook die van jou, dat hoeft ook niet als we elkaar kunnen vinden in de vrijheid van geloven.
Niet alleen op de wereld
Maar het thema is breder bedoeld dan alleen vrijheid van geloven. Wat is vrijheid ten diepste en kan een mens wel vrij zijn? Vrij waarvan? Niet van elkaar, want we kunnen er niet omheen dat we niet alleen op de wereld zijn, daarom leven we in een wereld van afspraken en regels. Een mooi verhaaltje ter illustratie:
Rabbi Kahana maakte een wandeling met rabbi Elazar. Bij het passeren van een wijngaard, zei hij: “Geef me een splinter van het hek, dan kan ik mijn tanden stoken.” Toen Elazar aanstalten maakte dat te doen, zei Kahana: “Doe toch maar niet, want als iedereen dat zou doen, zou spoedig het hele hek er niet meer staan.”
Een mooi voorbeeld van de vrijheid in gebondenheid. Als iedereen zou doen wat hem zelf uitkwam, dan is het einde zoek, in de opvoeding hebben we al geleerd dat niet alles mag wat kan. Ken je dit oud-Hollandse liedje:
Jantje zag eens pruimen hangen – o, als eieren zoo groot
’t scheen dat Jantje wou gaan plukken – schoon zijn vader ’t hem verbood
hier is, zei hij, noch mijn vader, noch de tuinman die het ziet
aan een boom, zoo vol geladen mist men vijf, zes pruimen niet …
Het loopt goed af, Jantje beheerst zich en krijgt later van zijn vader alsnog de pruimen. De moraal van het verhaal: blijf van andermans spullen af. Eerlijkheid duurt het langst.
Behandel de ander…
Het verhaaltje en het lied zijn een illustratie van wat Jezus bedoelde: behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden (Mattheus 7: 12). Dat betekent dat je de ander de vrijheid gunt die je zelf graag hebt, en met elkaar af kunt spreken waar de grenzen liggen.
Japke van Malde, predikant
