Ik ben een mens van vlees en moed #Advent

Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken. De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen,  dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen’ (Lukas 2: 9 en 10)

Wees niet bang.Wat fijn als iemand dat even tegen je zegt. Een engel! We leven immers in een wereld die vol is van terreurdreiging, racisme, natuurrampen, financiële zorgen, oncontroleerbare problemen en nog veel meer ellende. Je staat er misschien niet elke dag bij stil, maar er zijn genoeg redenen om bang te zijn: bang om alleen te zijn, bang voor de toekomst, bang om oud te worden, bang om dood te gaan, bang voor de spoken in ons hoofd.

Angst kan je in de greep houden

Wees niet bang. Het zijn woorden die 365 keer in de bijbel staan, las ik ergens: voor elke dag één maal. Want angst kan je zo maar elke dag in de greep houden. We leven in een tijd dat controle over onszelf en de wereld het hoogste ideaal lijkt te zijn. Onze Apple Watch vertelt hoeveel calorieën we nog tot ons mogen nemen, de wijk-app vertelt waar er in de buurt is ingebroken en ‘Buienradar’ vertelt ons eerder of later van huis te gaan.

Er wordt ons zo een mooie boodschap verkocht: je hebt voor een groot deel zelf in de hand hoe je leven verloopt. Overal zie je die boodschap om je heen. Maar wat voor boodschap geven we onze medemens, onze jongeren, onze kinderen daarin mee? En onszelf? Dat ik niet oké ben als ik wel bang ben? Als ik zenuwachtig ben voor een lastig pastoraal gesprek? Of gespannen als ik een nieuwe kring moet leiden? In paniek als er veel appèl op mijn bordje komt? Dat ik niet bang mag zijn?

Moedig en bang

‘Ik ben een mens van vrees en moed’, lees ik op zo’n poster van Loesje. Wat een feest van herkenning en erkenning!  Want ja, ook ik ben van beide: moedig èn bang. ‘Moed is niet de afwezigheid van angst; moed is bang zijn en toch doen’, schreef ooit Mark Twain. Moed is bang zijn, en toch vertrouwen dat er over je wordt gewaakt.

Brief van god voor de nacht

Dag mensenkind
met stoere woorden,
ik zie het wel
je bent vaak bang
En zal ik je eens
wat vertellen?
Ik zie het al
je leven lang.

Dag mensenkind,
met stoere daden,
ik weet je bent
niet klein maar groot.
Toch wil ik heel
graag op je passen
want er is al
zoveel dood.

Dag mensenkinderen,
grote, kleine,
mannen, vrouwen,
jong en oud,
weten jullie
dat ik ondanks
alles altijd nog
van jullie houd?

Dag mensenkinderen,
ga maar slapen
en laat mij maar
hier op wacht.
Jullie arbeid
mag nu rusten
Ik werk wel weer
door vannacht.

(uit: Honderd maal een nieuwe dag, Evelijne Swinkels-Braaksma)