VrijZinnig ‘Gemiste kansen 2’
Geschreven door saskia
Fietsend door het centrum van Rotterdam word ik er in iedere winkeletalage op gewezen dat ik kansen mis. Overal is het uitverkoop, zijn er de ‘laatste’ afprijzingen, worden prachtige dingen verkocht voor bodemprijzen. Als je nu je slag niet slaat zijn dit allemaal gemiste kansen en ben je wel heel dom!
Kansen grijpen
De wereld om ons heel vertelt ons dat we kansen moeten grijpen, dat we het leven bij de lurven moeten grijpen en het ons moeten toe-eigenen (met ‘Keulen’ in het achterhoofd: lees ‘vrouwen’ waar nu ‘leven’ staat, en je hebt een groot probleem). Kun je je kansen toe-eigenen? Kan het leven ooit echt van jou zijn?
Uit het woord ‘kans’ kun je al afleiden dat een kans niets met eigendom te maken kan hebben. Je hebt slechts de mogelijkheid iets te krijgen of te hebben. Maar, het is altijd een dubbeltje op z’n kant. Je kunt een kans niet (helemaal) beïnvloeden, het is grotendeels toeval. Toch geeft het idee van kansen grijpen en gemiste kansen stress: quarterlife crises/dertigersdilemma’s. Ze worden veroorzaakt door het idee dat het leven maakbaar is. Ik verlang wel eens terug naar de tijd dat mijn moeder tegen me zei: “Zolang je je best maar doet”. Toen was het leven iets wat alleen maar geschonken kon worden, door je ouders en/of een hogere macht. En juist dat geeft het leven iets bijzonders en bovennatuurlijks.
