10 oktober 2016

Single-zijn een laatste taboe?

Geschreven door VrijZinnig

afbeelding: Mark Rutte, Minister-president en Minister van Algemene Zaken. Portretfoto voor de bewindsliedenpagina van Rijksoverheid.nl

De afgelopen maanden was het programma Zomergasten op tv. Drie uur televisie kijken is een investering, maar ik heb het enkele malen gedaan. Zo ook de laatste aflevering met minister-president Mark Rutte. Dat het niet het persoonlijke gesprek is geworden dat de kijkers met mij hoopten is wel duidelijk. Ik heb net het einde niet gehaald. Dat kwam vanwege de vraag van Thoms Erdbrink ‘of zijn moeder niet teleurgesteld is dat hij nog steeds geen vriendin heeft’.

In deze uitspraak hoorde ik zoveel vooroordelen en normering dat Single-zijn met Mark Rutteik de tv heb uitgezet. Het blijkt dat huisje-boompje-beestje nog altijd dé norm is. Rutte zegt zelf ‘alleen zijn is misschien wel het laatste taboe’.

Hoogleraar sociologie Pearl Dykstra aan de Erasmus Universiteit vindt ‘een te heftige woordkeus’ (Algemeen Dagblad, 06-09-2016). Een taboe is een onderwerp waar we niet over durven spreken, terwijl het single zijn juist een onderwerp van gesprek is. Dykstra zou eerder zeggen dat een singlestatus ‘wat sociaal ongemak’ geeft. “Mensen weten soms niet wat ze ermee aan moeten. Puur en alleen al omdat ze hun eigen geluk ook aan hun relatie afmeten.” En dat is ook exact wat de interviewer doet: hij vergelijkt zijn relatie met het single-zijn en kan zich niet voorstellen dat iemand die alleen door het leven gaat gelukkig is. In mijn ogen geen slimme zet om het gesprek zo te voeren. En wat kan je daarop terug zeggen?

Single-zijn in de kerk

Gelukkig is daar Paulus die singles te hulp schiet. In 1 Korintiërs 7:7-8 schrijft hij: “Ik zou liever zien dat alle mensen waren zoals ik [red. single], maar iedereen heeft van God zijn eigen gave gekregen, de een deze, de ander die.” Zoals ik het lees, heb je dus een gave nodig om single te zijn of juist een relatie te hebben. Dat slaat weer wat ver door naar de andere kant, want het is niet altijd een bewuste levenskeuze om wel of geen partner te hebben.

In de kerk gaan we er niet altijd goed mee om. Ik heb wel eens gehoord van een gebed dat uitgesproken werd: ‘Heer, wilt u zijn met de zieken, degenen die geen baan hebben en zij die single-zijn.’ Tja, dan sta je opeens in een hele andere categorie dan wenselijk is. Maar blijft dat we al samenleving het leven pas ‘af’ vinden als iemand zich heeft vastgelegd in een relatie. Daarna komen uiteraard de vervelende vragen en hints naar het krijgen van kinderen of trouwen. Want dan is het plaatje pas echt compleet.

Levensgeluk

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt keer op keer dat het hebben van een relatie bijdraagt aan levensgeluk. Daar wil ik niet aan tornen en ik wens iedereen van harte veel levensgeluk toe. Laten we alleen niet vergeten dat beide levensstijlen vragen om investeringen. Als single moet je goed voor jezelf zorgen, je eigen sociale kring opbouwen en onderhouden en een sociaal vangnet creëren. En dit geldt evenzeer als je in een relatie zit, ook dat is hard werken en succes is niet gegarandeerd.

Een laatste gedacht om over na te denken voor alle single vrouwen: de meest wijze vrouwen in de geschiedenis waren ook alleen. Grote schilders, schrijvers. Ze hadden wel minnaars, maar geen vaste relatie.

geschreven door Annemijn Goeree

gepubliceerd in: VrijZinnig 2016-03

[Voor de single heren onder ons heeft de redactie van VrijZinnig helaas geen pasklare oplossing, misschien toch maar een vrouw zoeken?]

 

Gerelateerd